Onlardan öğrenilecek şeyler var!
Kemancı’nın kapısından girdikten sonra UÇK Grind’ın çalıp indiğini Tanju’dan öğrendim. Sağlık olsun. Sonra mekanın alt katına indim ve karşımda duran CD standını fark ettim. Başında ise Man vardı. Kendisi Cenotaph’ın canlı bateri vuruşlarını işittikçe iki eliyle bagetlerini dizine vuruyordu. İlk kez bir yeraltı topluluğu elemanının daimi olarak kendi standının başında bulunduğunu gördüm. Bu işi başkasına verebilirlerdi, herkese dinleyiciyle iletişimin ne şekilde olması gerektiğini göstermiş oldular. Sadelerdi. Başka bir yabancı CD standı daha vardı ama oraya pek yoğunlaşamadım, doğrusu baktıklarımın da ne olduğunu çıkaramadım. Karanlıktı.
Etraftaki dinleyicilerin Cenotaph’ı izlerken aralıksız pogo yaptıklarını gözlemledim. Bir anda ortama yabancılaştığımı hissettim. Çalınan müzikleri sindirmekle gördüklerim arasında kaldım. Sonuçta Mastic Scum performansını sergilendiğinde bende aralarında olacaktım ve pogo o gün Mastic Scum’a yakışırdı. Bu kıyas değil, müzik farkı; dileyen kıyas da edebilir. Elbette bir takım sınırlar çerçevesinde eğlentiler serbesttir ama şu güne kadar Cenotaph gibi bir grubu canlı izlerken pogo yapmadım. Bunu müziklerine bağlıyorum. Deşarj olmak için pogo yapılabiliyor ama pogo yaptırmaya müsait olmayan parçalar eşliğinde pogo yapmak bana anlamlı gelmiyor.
Cenotaph son parçalarını çaldıktan sonra Mastic Scum hazırlıkları başladı. Bir yandan görüntü almak için küçük bir ayaklı kamera hazırlandı. İlgilenecek kimseye karşı teşekkürlerini önceden sundular. Naziktiler. Sahne aldıklarında karşılarında daha büyük bir kalabalık buldular. Yorgun izleyicilere yenileri de katıldı. Şunu belirtelim; konser alanı küçük, diğer kapalı mekanlara göre biraz daha havadar olmasına rağmen basık, mimarisi açısından seyirciyi ikiye bölen bir yapısı var. Kolonların dibinden kaçmayan ama sahnenin neredeyse içinde olan birileriyle, kolonlardan sakınan ama sahneyi yakından görmeye çalışan birileri vardı.
Geniş çemberler esnasında herkes her yerde olsa da sahne önündeki heyecanlı izleyicilerin kulaklarının geçici olarak zarar gördüğünden eminim. Bu soruna çözüm bulmak seyirciye düşmüyor. Ne mekanın sahibiler, ne de konseri ayarlayıp mekanı seçenler onlardı. Hoplayıp zıplayan bir adamın kısa sürede nefesinin kesilmesi, kulaklarının duyma seviyesinin azalması konser zevkini azaltan öğeler olarak karşımızı çıkıyor. 1. HAVALANDIRMA, 2. SES KOLONLARININ SEYİRCİYLE TEMASI şeklinde vurgulayalım. Yine de baştan sonuna kadar eğlendim, pogo keyifliydi, sevdiğim bir grubu izledim, oksijensiz kalana kadar mekandan ayrılmadım.
“Overdose” parçası çalındıktan sonra adı gibi bende kitlenmiş oldum. Ortalama bir Mastic Scum dinleyicisini tatmin edecek kadar tüm tanınmış parçalarını çalmışlardı. Bundan da en çok seyirci memnun kaldı. Evet, bu konser ekibin de dediği gibi olsa olsa “blaaaaaaaaaast!!!” olurdu ve oldu. Büyük katılımları gözlemlemedim, kendi adıma bunu beklemek söz konusu değildi. Grindcore müziğin içinde olup Mastic Scum ekibin ne manaya geldiğini bilen bazı izleyicilerin de bu konserde olmadıklarını fark ettim. Zamanla bir şeylerin azalıyor olduğundan mıdır bilemem ama benim için Mastic Scum topluluğunu buraya yeniden getirme fikri bile güzeldi.
Blogger Schizo! 